Афганистан. Без права на забвение

Лагун Виктор

Член литературно-музыкального объединения «Світанак».

Спякота, і няма прадухі.

Чужыя сонца і зямля.

За імі сочаць злыя духі,

І вось-вось-вось…

Ці апасля…

Агонь і пекла – няма рады,

Гранатаметны ураган,

І ў Кандагара свая праўда:

«Чаго прыйшоў ты ў Афган?»

Душу скозьдонна жах ахопіць,

Марнее, нішчыцца імпэт,

І юны светларусы хлопец

Прынік да тракаў БМП.

Ягоны дух і розум гробіць

Пытанне , што мацней атрут:

У гэтым пекле што ён робіць,

Чаму ён з аўтаматам тут?!

…Паўзе калона па цясніне,

Наперадзе засады шток…

Бацькі трывожацца за сына.

Вайна вайною – а за што?!

Крыватачылі, нылі раны,

Што й сення там і тут баляць.

Груз 200 «чорныя цюльпаны»

Ледзь паспявалі дастаўляць.

І сёння мо на грані зрыву

Свет за ўладнасцю цароў.

І тут, і там грымяць узрывы,

І шчэмяць раны, льецца кроў.

Не! Супярэчнасць для жывога –

Вайна, – ты шах і ты эмір.

Пакайся і пабойся Бога

І над Зямлёй хай будзе мір!