Бестова Серафима

 

НЕПАПРАЎНАЕ

Не чакалі бяды гэтай горкай матулі.

У мірны час гадавалі крывінак-сыноў.

Колькі сокалаў нашых палягло пад Кабулам.

І віна перад імі гарчыць палыном.

Тут, на мірнай зямлі і пад небам спакойным

Можна жыць і кахаць, працаваць і ствараць.

Прымушалі ўмовы ў рукі браць зброю,

На зямельцы чужой кроў сваю праліваць.

Колькі сонечных мар не ўзнялося ў высі,

Колькі смерць спапяліла ўзлятаючых крыл.

Я хачу, каб з нас кожны душой павініўся

Перад памяццю светлай дарагіх нам магіл.

// Аршанская газета. — 2009. — 14 лют. — С. 3